Blog
Een niet te cammoufleren flater
Ik ben helaas – door een communicatieprobleempje - over dit linker poortje gekropen (met het teken ‘verboden doorgang’).
Een flater die ik helaas niet kon camoufleren…
Soms gebeurd het dat ik iets doe dat helemaal fout is. Iets dat helemaal verkeerd overkomt bij de doorsneemens maar wat – helaas – in mijn logica wel steek houdt. Daardoor doe ik het ook. Ik zie dan zelf niet dat ik iets doe dat eigenlijk heel bizar is. Ik heb dit pas opgemerkt nadat een vrouw me...
De Standaard: de wereld volgens 3 vrouwen met autisme
DE WERELD VOLGENS DRIE VROUWEN MET AUTISME
‘Ik wil gewoon dat de dingen kloppen’
Mensen met autisme hebben vaak het gevoel dat andere mensen een handleiding bij de wereld meekregen die zij mankeren. Dat maakt hun leven ingewikkeld, en vermoeiend. ‘Als er te veel regels zijn, sla ik tilt. Ik ben dan bang om het fout te doen.’ Eva Berghmans, foto’s Fred Debrock
‘Mijn zus en ik lijken tegenwoordig beter om te gaan met ons autisme dan...
Spreek de taal van je kind!
De dochter haar taak is om de vaatwasser leeg te maken. Het bestek niet want dat raakt ze niet aan; daar krijgt ze kriebels van. Ze eet ook liever met plastic bestek. De moeilijkheid is steeds om haar te laten starten met haar taak. Zelf eens gaan kijken of de vaatwasser klaar is, is te hoog gegrepen. Als ik hem heel demonstratief open zet slaagt ze erin het te negeren. En als ik zeg "Maak je de vaatwasser leeg?" dan is ze boos. Want dat is een vraag. En het is geen vraag want ze heeft geen keu...
Waarom ik doe wat ik doe...
Toen ik net de diagnose autisme gekregen had (in 2000) stelde Theo Peeters me voor om te komen praten op een groot autisme-congres. Ik had dit nog nooit gedaan maar toch zei ik ja. Ik was overdonderd. Mijn rust was voorbij. Ik werd gedurende de volgende dagen op dat congres aangeklampt. Zowel door professionelen als door familieleden van mensen met autisme. Er ging voor velen een poort open. Een poort naar begrip. Er was al zo veel verteld over autisme maar zo weinig vanuit de mensen met autisme...
Een vreselijk domme mama
Het is een drukke ochtend. Laïs is wat overspannen door septemberstress en heeft bovendien ook nog een slechte nacht gehad. We zijn bijna klaar om in de auto te stappen en ik zie dat ze op haar blote voetjes staat. Het is haar te veel. Ik zet haar op het bankje in de gang en ik geef kort en kordaat een duidelijke (dacht ik) instructie. Ik zeg “nu schoenen en sokken aan doen!”. Op zulke momenten werkt dit het beste. Even later kom ik terug. De schoenen heeft ze aan. De sokken heet ze in haa...
Tip: kom eens te laat!
Vroeger was ik altijd stipt. Nu kom ik geregeld – bewust - ergens te laat. Zeker op vergaderingen. Voor dat begint staat iedereen een praatje te maken met elkaar, in kleine groepjes. Een losse babbel. Dat is moeilijk voor mij. Daar ben ik niet goed in. Waar moet ik bij gaan staan? Stoor ik? Zeg ik dan dag? Of stilletjes aansluiten? Wat is de juiste moment? Bovendien is er meestal veel gepraat, staat soms de muziek aan… Ik heb te weinig tijd om de boel te overzien en alle indrukken te verwerk...
Autisme en op uitstap gaan
Ik heb deze zomer opvallend vaak dezelfde vraag gekregen die ik van uit mijn autisme zal beantwoorden.. Ouders plannen een uitstap met hun kind met autisme. Ze bereiden hun kindje goed voor, beschermen hem tegen te veel prikkels, zorgen voor duidelijkheid… Alles loopt zeer goed… tot ze in de auto stappen of thuiskomen en dan volgt er een grote ontlading. Gillen, roepen, huilen, agressie… Waar is het misgelopen vragen ze zich af??? Wel, het is ZEER belangrijk om ook te plannen wat er NA ...
Een 'tussenin' gezicht
Een “tussenin" gezicht. Heel fier is mijn dochter! En ik geef ze groot gelijk. Wat heeft ze toch weer een fantastische oplossing gevonden. Ze speelt toneel en haar mimiek is haar grootste troef. En dankzij haar mimiek heeft ze nu een probleempje uit het dagelijks leven kunnen oplossen. Soms vertellen mensen haar een verhaal en dan weet ze niet of ze het grappig bedoelen of niet. Zo zei een juf op school “maar ja, ik ben helaas al wat ouder”. De Juf keek dan een beetje verdrietig maar m...
Een grote droom komt uit... of toch niet...
Woensdagmiddag. We hebben een afspraak bij de nieuwe therapeute. Ze is boos. Ze wil absoluut niet. Ze heeft een hekel aan nieuwe mensen en aan dokters. Naar de vaste huisarts gaan doet ze niet graag. Naar de specialist die ze ondertussen goed kent, wil ze nooit. Enkel naar de tandarts gaan doet ze graag. Dat vindt ze geweldig. Ik vind het bizar. Maar nu… iets gaat er fout. Ze vroeg me of we in de wachtzaal moeten zitten. Ik zei “neen, we gaan meteen de ruimte in” En het was goed voor haar...
Zelfs afscheid nemen moet duidelijk zijn.
“Laïs, ons Bobje (tam ratje) gaat dood”; zo startte hier de avond. Kijk maar eens naar zijn pels. Die ziet er oud en bejaard uit, hij heeft kale plekjes en hij voelt niet zacht meer. Het prikt zelfs wat. Hier en daar heeft hij een bultje en ook wat korstjes. Dat is omdat zijn huidje zo dun is. Het ligt meteen open als hij ergens tegen stoot, als Stuart op hem trapt en zelfs als hij zich zachtjes krabt. Voel eens aan zijn knokkeltjes zeg ik tegen Laïs. Heel zijn rug is knokkelig. En ...
Kerstfeest = pyamafeest
Kerstmis vieren is feest vieren… en dat doen wij op onze manier, waar wij ons goed bij voelen. Dat is niet opgekleed in veel te stijve hemden, dan is niet met veel mensen rondom ons, dat is niet met eten dat wij niet gewend zijn. Neen, wij doen onze pyjama aan, wij zetten de bel uit en zitten lekker met ons drietjes te cocoonen. Wij eten wat wij lekker vinden; of dit nu voor anderen feestelijk is of niet. Vaak past het zelfs niet bij elkaar omdat we allemaal andere smaken hebben. En o...
Denkkronkels van de 'normalen'
Dit maak ik zo vaak mee… Ik vraag iets aan iemand en hij zegt me “ik ben er binnen 2 minuten”… Wel, van 1 ding ben ik dan zeker: die persoon is er absoluut zeker NIET binnen 2 minuten. Misschien is hij er al na 1 minuut en misschien pas na 5 of 10 minuten. Maar absoluut niet na 2 minuten zoals hij dan wel zegt. Nochtans kijk ik altijd op mijn klok als iemand dat zegt. En ik was vroeger behoorlijk lastig als die persoon dan niet bij me staat na 2 minuten. Gelukkig ben ik als a...